Hver borgar mest fyrir netnotkun?

Auðvitað þeir sem minnst hafa og mest þurfa. Þessi frétt frá Associated Press er að fara um fréttavefina í dag um kostnað vegna netnotkunar í Afríku. Yfirvöld í Kenya segja að Afríkubúar borga að meðaltali 90 sinnum meira fyrir netnotkun en Ameríkanar (flokkast þetta ekki sem partur af stafrænu gjánni?)!!! Á yfirborðinu virðist vandamálið vera tvíþætt - annars vegar vantar samskiptatengingar innan álfunnar og hins vegar vantar tengingar milli Afríku og annarra heimshluta. Þetta gerir það að verkum að netumferð milli Afríkulanda þarf oftast að fara um dýrar línur milli Afríku og annarra heimshluta. T.d. ef einhver ætlar að senda tölvupóst frá austur hluta álfunnar til vestur hlutans eru mestar líkur á að pósturinn fari frá austrinu til Bandaríkjanna og þaðan til vestur Afríku. Ekki mjög lógískt en þannig er það samt. En rót vandans er annar og verri. Ýmsum aðilum, með Bandaríkjamenn í fararbroddi, hefur tekist að knýja það fram að netvæðing í heiminum verði háð markaðsöflum. Upphafið af þessu má rekja til úrsagnar Bandaríkjamanna og annarra úr UNESCO út af MacBride skýrslunni svokölluðu. Með því höfnuðu þessar þjóðir tillögur höfunda skýrslunnar um að aðgangur að samskiptatækni væri mannréttindamál og þar með ábyrgð allra.

Markaðsöflin hafa ekki séð sér ástæðu til að veita Afríkulöndum greiðan aðgang að netinu. Fyrst að markaðsöflunum finnst þeir ekki hafa neitt að sækja til Afríku láta þeir Afríku koma til sín og fyrir það þurfa Afríkubúar að greiða allan kostnað. Manni finnst eðlilegt að þegar tölvupóstur er sendur frá Nígeríu til Bandaríkjanna greiðir sendandinn, þ.e.a.s. Nígeríumaðurinn. Hver á þá að greiða þegar Bandaríkjamaður sendir tölvupóst til Nígeríu? Ég vona að allir svari, Bandaríkjamaðurinn. En þannig er það ekki - Nígeríumaðurinn greiðir - og þannig er um mestalla netumferð til og frá Afríku.

Nýlega var svo önnur tilraun til að gera eitthvað í þessu barin niður. Aftur voru það Bandaríkjamenn sem voru þar í fararbroddi. Síðasta haust var seinni áfangi "World Summit of the Information Society" (WSIS) haldinn í Túnis. Annað af tveimur aðalmálum sem átti að afgreiðast var fjármögnun á "The Digital Solidarity Fund" (hitt var "internet governance", þ.e.a.s. hver á að stjórna lénakerfinu). Hugmyndin var að þróuð lönd myndu samþykkja að leggja peninga í sjóð sem skyldi nýttur til að byggja upp samskiptakerfið í Afríku. Peningarnir áttu að koma frá fyrirtækjum sem unnu verkefni fyrir opinberar stofnanir og áttu að nema 1% af heildarupphæð samningsins sem unnið var samkvæmt. Bandaríkjamönnum tókst að kæfa bæði þessi mál kvöldið áður en ráðstefnan hófst. Sjóðurinn er reyndar til en án skylduframlaga frá þróuðum löndum.

Sorgleg saga en sönn. Nánast ótrúleg meira að segja. Það er því engin furða að einn fréttavefur skyldi kjósa að orða fyrirsögnina á þessa frétt þannig, "Afríka rukkar mest fyrir netnotkun". En það er ekki Afríka sem sér um innheimtuna.

Athugasemdir

[Villi Asgeirsson, 19.5.2006 kl. 15:17]

Alltaf eru það kanarnir. Best að fara á neo-con veiðar.

[Tryggvi Thayer, 19.5.2006 kl. 15:33]

Ég er kannski full harðorður í garð ameríkana. Þessar ákvarðanir þeirra myndu auðvitað aldrei ganga upp ef þeir hefðu ekki stuðning annarra ríkja. T.d. sögðu bretar sig líka úr UNESCO á sama tíma og sömu forsendum og ameríkanar. Svo má segja að WSIS og sjóðurinn fyrir stafrænt sjálfstæði hafi bara verið allsherjar klúður fyrir alla. Illa skipulagt og illa stutt. En aðalmálið er að hlutirnir eru alls ekki að ganga upp eins og gert var ráð fyrir. Hvenær segjum við að nóg sé komið og reynum að gera eitthvað annað?

[Villi Asgeirsson, 20.5.2006 kl. 06:24]

Það er auðvitað löngu komið nóg af Amerísk-Breskri frekju. Fyrsti heimurinn (USA+Evrópa) virðist vera á hraðri leið niður á leið, móralskt séð. Ráðamenn eru skíthræddir við Asíu og vilja halda Afríku niðri. Þetta hefur með olíu og mannfjölda að gera, það verður að sjá til þess að við getum notið auðæfa jarðar sem lengst og að aðrir séu ekki að skipta sér af. Og svo kemur gróðahyggjan inn í spilið. Heimurinn er ekki að batna, ráðamenn gera allt til að halda sínu landi ríku og almenningur hefur ekki tíma til að spá í þetta af neinni alvöru þannig að ekkert gerist. Við finnum til með "þeim" meðan við erum að horfa á Live8 en eftir að það er búið gleymum við þessu eða segjum "hvað get ég svosem gert?".