Opinn hugbúnaður í þróunarstarfi

Það virðist vera mikið rætt um notkun opins hugbúnaðar í þróunarstarfi þessa dagana:

Opinn hugbúnaður í Indland
Mjög áhugaverð sjónvarpsmynd um opinn hugbúnað og þróun
Grein um opinn hugbúnað og þróun
Áhugavert verkefni á vegum Sameinuðu Þjóðanna
Og meira áhugavert starf á vegum SÞ

Eins og flestir ættu að vita er opnum hugbúnaði dreift með læsilega kóðanum þannig að hægt er að sjá hvernig hugbúnaðurinn er búinn til og þeir sem kunna til verka geta breytt hugbúnaðinum eins og þeir vilja, t.d. Linux, OpenOffice, Firefox, o.s.frv.. Andstæðan er hugbúnaður sem er seldur og dreifður á þannig formi að notandinn hefur enga möguleika á að skoða "gangverk" hugbúnaðarins né að breyta honum, t.d. hugbúnaður Microsoft og annarra framleiðenda sem líta á kóðann sinn sem hernaðarleyndarmál sem markaðsstaða þeirra byggir á.

Opinn hugbúnaður hefur marga kosti í för með sér fyrir þróunarlönd. Hugbúnaðurinn er ókeypis og oftar en ekki gerir hann ekki eins miklar kröfur um afkastagetu tölvubúnaðar og getur því verið notaður á eldri eða ódýrari tölvum. En þetta er ekki það eina sem skiptir máli. Það sem skiptir sennilega meira máli fyrir þróunarlöndin er að notendur og forritarar hafa frjálsan aðgang að kóðanum og geta breytt honum að vild. Þannig er t.d. hægt að breyta viðmóti og virkni forrita til að samræmast betur þörfum notenda. Annar kostur er að með því að auka notkun opins hugbúnaðar í þróunarlöndum eru auknar líkur á því að þarfir þessara aðila komist til skila til þeirra sem eru að búa til hugbúnað og að forritarar í þróunarlöndum mynda gagnkvæm tengsl við þau alþjóðlegu samfélög forritara sem standa að baki þessara verkefna svo að allir hafa gagn af.

En notkun opins hugbúnaðar er ekki óumdeildur. Margir vilja meina að hann sé of flókinn í notkun og að stuðningur og þjónusta fyrir notendur skorti. Aðrir halda því fram að betra sé fyrir alla að læra á og nota sama hugbúnað til að auka samhæfni. Að mínu mati byggja svona athugasemdir á þekkingarleysi og hræðslu við nýjungar. Opinn hugbúnaður er orðinn mjög notandavænn, sérstaklega sá hugbúnaður sem mest er notaður, e.o. stýrikerfi, ritvinnsla, tölvupóstur og vefráparar. Stuðningur er til og reyndar bara nokkuð góður. Frekar en að leita til framleiðenda eða dreifingaraðila hugbúnaðar leita notendur opins hugbúnaðar til annarra notenda fyrir stuðning og það kerfi hefur reynst mjög aðgengilegt og skilvirkt. Varðandi samhæfni þá er mest notaði hugbúnaðurinn að mestu leyti samhæfður öðrum hugbúnaði. T.d. er lítill vandi að opna og vista MS Office skjöl í OpenOffice (helstu vandamál tengjast fítusum sem fáir kunna á og ennþá færri nota í MS Office). Krafan um að allir læra á sama hugbúnað þar sem "þetta er það sem er í notkun út í heiminum" er bara bölvuð þvæla (t.d. eru þetta rökin sem oft er notuð til að réttlæta það að nemendum er gert að fjárfesta í rándýrum hugbúnaði í skólum). Þegar ég lærði vélritun í 9. bekk var enginn sem sagði að ég þyrfti að læra á IBM rafmagnsritvél. Mér var bara kennt almennt á ritvélar. Sama á að gilda um hugbúnað. Í staðinn fyrir að "kenna á MS Word" á bara að kenna ritvinnslu í tölvum. Það skiptir engu máli hvaða hugbúnaður er notaður. En nú er ég kannski að komast svolítið út fyrir umræðefnið og ég geymi frekari skrif um þessi mál fyrir síðari færslu.

Athugasemdir

[Tryggvi Thayer, 15.5.2006 kl. 19:51]

Og stundum jafnvel betri. Þegar MS neitaði að gera makka útgáfu af Office pakkanum sem studdi hægri-til-vinstri skrift var opna samfélagið fljótt að fylla skarðið. Nú þegar tölvunotkun er að aukast í þróunarlöndum er út í hött að gera ráð fyrir að þessir nýgræðingar vilja endilega hafa tölvurnar eins og þær eru í dag. Opna samfélagið er allt eins líklegt að vera fyrra til að mæta þeirra þörfum en stóru hægu rótgrónu fyrirtækin.